اجاره سازه آلمینیوم
اجاره سازه آلمینیوم یکی از قدیمی ترین فرم های ساخت سرپناه می باشند و برای هزاران سال به عنوان فرم های سنتی در ساخت و سازها مورد استفاده قرار گرفته اند. اگرچه، سازه های چادری مدرن که از مصالح مصنوعی و ترکیبی استفاده می کنند تنها ۳۰ سال است که مورد استفاده قرار می گیرند. اجاره سازه آلمینیوم به عنوان سازه و ساختار پوشاننده عمل می کند، در نتیجه با استفاده از آن وزن ساختمان، هزینه ها و تاثیرات زیست محیطی روند ساخت و ساز کاهش می یابد. پارچه هایی که در آثار معماری مورد استفاده قرار می گیرند عموما دارای رشته های فایبرگلاس با روکش پلی تترا فلوئور اتیلن (PTFE) و یا رشته های پلی استر با روکش پلی وینیل کلراید (PVC) می باشند.
اجاره سازه آلمینیوم بسیار مهمی در تعیین فرم سازه و نحوه توزیع نیروها دارد؛ در حالت ایده آل بهتر است پیش تنیدگی یکنواخت بر پارچه اعمال شود. برای دستیابی به این اجاره سازه آلمینیوم باید به صورت یک سطح مینیمال تعریف گردد. در گذشته تحقیقات بسیاری بر روی سازه های غشایی با استفاده از حباب صابون برای دستیابی به سطوح مینیمال صورت گرفته است، پروسه ای که با عنوان فرم یابی شناخته می شود. اجاره سازه آلمینیوم نقاط محیطی را با کوچک ترین سطح ممکن به یکدیگر متصل می نماید و در کلیه نقاط از تنش های کششی داخل صفحه یکسان برخوردار است. با این حال سطوح مینیمال واقعی با هر محدوده محیطی قابل تعریف نخواهند بود. به عنوان مثال، دو حلقه با قطرهای متفاوت عموما برای شکل دادن به یک فرم مخروطی مورد استفاده قرار می گیرند. هر چقدر فاصله میان حلقه ها افزایش یابد سطح مینیمال باریک تر می گردد: و سرانجام به نقطه ای می رسیم که یک حباب صابون/ سطح مینیمال نمی تواند میان حلقه ها تشکیل گردد. یک سطح شبه مینیمال می تواند برای یک غشای پارچه ای تعریف گردد اگر تنش های افزایش یافته قابل قبولی در محدوده هایی که حباب صابون در آن نقاط دچار گسیختگی می گردد، ایجاد شود.